Nona Mez - Out of Touch

Meer dan enkel grijstinten
3.7/5


Dagboekpoëten die op hun kamertje over hun gitaar gebogen zitten. Eenzaten die hun ziel blootleggen bij het getokkel op de snaren. Somber voor zich uitstarend in de wetenschap dat de tijd niets heelt. Singer/songwriters hebben niet enkel met zichzelf, maar ook met een stapel clichés af te rekenen. Een mens zou van minder zwaarmoedig worden.

De eerste cd van Nona Mez gaat aan het rollen in 2002. Het debuut "Songs of Leaving" wordt al een jaar later opgevolgd door "Cast in Concrete", twee donkere platen die niet enkel goed op uw kast passen maar ook in de cd-speler hun waarde bewijzen. Enigzins gebonden aan zijn eenmansonderneming verzamelt Geert Maris enkele muzikanten om zich heen om zijn songs wat vrijer in te kleuren. Het resultaat vinden we terug op deze "Out of Touch".

Bitterzoet blijkt nog steeds de favoriete smaak van Nona Mez te zijn. Maris' stem past prima binnen de verzorgde omkadering die Peter Pazmany (toetsenist), Davy Deckmijn (gitaar) en Bart Van Lierde (basgitaar) voor hem uittekenen. Wat we voorgeschoteld krijgen, is een vlot in het oor liggende warme sound met teksten over spijt, vervreemding en de moeilijke keuzes in het leven.

"Out of Touch" mag dan wel Maris' persoonlijkste plaat zijn, goed genoeg beseft hij de herkenbaarheid van zijn songs bij zijn publiek. Zo stuurt hij ons op "Obsolescence" de nacht in met volgende woorden:

If your chance comes around, take it
If something holds you down, chase it
Out of your dreams and try
To make it
Make it
Go on

Graag hadden we ook nog op uitstekende songs als "Drifting", "Backspaced" en "Finals for dropouts" gewezen, maar we willen niet te zeer de indruk wekken dat dit een singlesalbum is. Het zou de plaat enkel onrecht aandoen.

Op zijn sterkst bezit "Out of Touch" de kracht van het paard van Troje: op klaarlichte dag lijkt er weinig opzienbarends aan de hand, maar eens het donker wordt weet de inhoud je te overmeesteren.