dEUS - Pocket revolution

Comebackplaat of ideale crash?
3.8/5


Michael Jordan was al in zijn jonge jaren een begenadigd speler. Het duurde echter enkele jaren vooraleer het publiek en de critici zijn talent ten volle erkenden. Zijn aparte speelstijl bezorgde hem een reputatie die legendarische proporties aannam. Maar op een plotse dag verloor de basketbalwereld zijn grootste smaakmaker: Michael Jordan vond de tijd rijp om een tot dan toe onvervulde jeugddroom na te streven, professioneel baseball. De vraag of en wanneer Michael Jordan terug zou keren, bleef die hele tijd in de lucht hangen, terwijl vele nieuwe beloften eindelijk hun kans zagen om naam te maken op het basketbalcourt. Michael Jordan keerde uiteindelijk terug. Zijn ervaring en ouderdom vormden de basis voor een nieuwe, gevarieerder speelstijl, iets wat hem er niet van weerhield om af en toe nog eens zoals vanouds uit te pakken. Michael Jordan wordt tot op heden nog steeds als een van de beste basketballers ooit beschouwd.

Indien u niet helemaal begrijpt waarop vorige alinea slaat, raad ik u aan hetzelfde traject af te leggen voor dEUS/Tom Barman. U kan dan waarschijnlijk zelf wel begrippen op die tijdslijn plaatsen zoals "Worst Case Scenario", "In a Bar under the Sea", "Any Way the Wind Blows" en datgene waar het hier eigenlijk om draait, "Pocket Revolution".

"Bad timing" is een nummertje als vanouds: de tegenstander recht in de ogen kijken, uitspelen met een stijlvol uitgevoerde dribbel, recht op de korf af en dan uithalen met een slam dunk. "7 days, 7 weeks" en "If you don't get what you want" maken van dEUS nog steeds de beste speler op het nationale veld, maar laten eveneens zien hoe dicht nieuwkomers als Girls in Hawaii en Ghinzu op hen zijn ingelopen.

CJ Bolland werkte mee aan "Stop-start nature" en "What we talk about (when we talk about love)", niet toevallig de twee nummers waarin het Magnus-gehalte zich het sterkst manifesteert. "The Ideal Crash" laat zich dan weer gevoelen op "Include me out" en "The real sugar".

In de tweede speelhelft dreigen knullig balverlies ("Nightshopping") en gepruts onder de korf ("Cold sun of circumstance") de score lager te laten uitvallen dan verwacht, maar dat is buiten het geheime wapen van de ploeg gerekend. Stef Kamil Carlens maakt immers een zeer gesmaakte invalbeurt op het titelnummer, "Pocket Revolution". Ook is hij betrokken bij "Sun Ra", een actie die de gezamenlijke verdienste van het team in de verf zet. Tot slot is er nog "Nothing really ends", de treffer voor de buzzer die de overwinning volledig veilig stelt.

Niet alle worpen gaan er van de eerste keer in en vooral wie de oude dEUS vers in het achterhoofd heeft zitten, zal menig luisterbeurt nodig hebben om de waarde van dit album te appreciëren. "Pocket Revolution" is niettemin een verdienstelijke inspanning van een groep, die aangeeft dat het nog goed meekan op het hoogste niveau.