One time, one time only

"One time, one time only. You can tell your kids you saw Lou Reed's Berlin."

This is the place where we used to live
I paid for it with love and blood
And these are the boxes that she kept on the shelf
Filled with her poetry and stuff

And this is the room where she took the razor
and cut her wrists that strange and fateful night

Ooit gekend als de zwaarst miskende plaat van Lou Reed heeft "Berlin" in de loop der jaren naam en faam verworven als een van de Meest Deprimerende Albums Allertijden. "Berlin" kwam uit in 1973 op de hielen van het succesvolle "Transformer" en was een gewaagd conceptalbum rond de destructieve romance en levenswandel van de bohemiens Caroline en Jim. Ondergetekende was toen welgeteld -6 jaar jong. Afgelopen maandag was dan ook een uitgelezen kans om een uniek afspraakje met De Muziekgeschiedenis te versieren.

Vanaf het begin van de set werd de elektrische kaart getrokken waardoor de nummers veel krachtiger tot uiting kwamen dan op plaat. Niettemin waren het de klemtonen die Lou Reed in zijn woorden legde die aantoonden waar de werkelijke kracht vanuit ging. "How do you think it feels" werd het kantelpunt van het optreden waar het krachtige openingskwartet gescheiden werd van de dramatische opbouw naar het tragische einde van de plaat toe. Het kinderkoor dat tijdens de nummers spaarzaam de emotionele toets aanvulde, kwam volledig tot z'n recht in de klaagzang van "The Bed". Met een bombastisch "Sad song" kwam de plaat en set tot zijn einde.

Om het gemoed ietwat te verlichten werd er nog een kleine bisronde toegevoegd aan het optreden dat openbarstte met een rockend "Sweet Jane". Vervolgens volgde een traag opbouwend "Satellite of love" en tenslotte werd er geëindigd met een uiterst genietbaar "Walk on the wild side", niet in het minst door het ten volle uitgespeelde "And the little girls go...".

Is er iemand die weet waarom Lou Reed zoveel groeven in z'n gezicht heeft?
Zodat ze gemakkelijker een standbeeld van hem zouden kunnen maken. Dat verdient zo'n Grote Meneer als hij wel.

YouTube Berlin-filmpjes vanuit Amsterdam

Tot slot nog een afsluitende bemerking. Blijkbaar zijn gejoel en handgeklap in het midden van nummers ook schering en inslag bij 50-jarige concertgangers. Wie zei er ook alweer dat de jeugd minder respect heeft dan vroeger? :)