dinsdag, oktober 25, 2005

Sufjan Stevens @ AB

Helemaal alleen stapte Shara Worden, zangeresje van My Brightest Diamond, het podium op. Hoewel ze zelf verklaarde nerveus te zijn, bleek ze zich duidelijk goed genoeg in haar vel te voelen om zwoel en krols onder andere covers te brengen van Nina Simone en Kurt Weill. Met haar hoge uithalen en loepzuivere stem deed ze soms denken aan wijlen Jeff Buckley. Na amper een halfuurtje verliet ze het podium om zich op te maken voor het optreden van Sufjan Stevens.

Met een stadionomroeper die Sufjan Stevens & the Illinoisemakers aankondigt, en groepsleden die al springend en tuimelend het podium komen opgelopen in trainings- en cheerleaderpakjes, worden we onmiddellijk binnengezogen in de Amerikaanse cultuur.

"50 States" luidt het begin in van een boeiende trip doorheen de staat Illinois, met een in Stars & Stripes gestoken Sufjan als sympathieke gids van dienst. Ook de zaal laat meteen merken dat ze er zin in heeft en klapt naarstig mee op "The tallest man, the broadest shoulders".

In een ontwapenende vertelstijl weet Sufjan Stevens ondertussen achtergrondinformatie en anekdotes mee te geven over de songs en verhalen die aan bod komen. Zo leren we onder andere over The Chicken Mobile, Sufjans angst voor wespen en de waarheid achter "Casimir Pulaski Day".

Niet enkel het geboden entertainment is van de bovenste plank, ook op muzikaal gebied valt er heel wat te genieten. Alleen op banjo of met z'n zevenen enthousiast in de weer met het uitgebreide instrumentarium, Sufjan weet op elk ogenblik zijn stem in de sound in te passen, het geheel vervolmakend tot een waar meesterwerk.

Om het onderscheid met het oudere werk duidelijk te maken, muist Sufjan er op een bepaald ogenblik even vantussen om gewone kleren aan te schieten. Zijn bandleden krijgen dezelfde mogelijkheid wanneer Sufjan zich op zijn eentje aan "The one I love" van R.E.M. waagt. Met iedereen terug op het podium, is het tijd om enkele songs uit "Michigan" en "Seven swans" aan te snijden. Vooral "All the trees of the field will clap their hands" en het titelnummer uit laatstgenoemde album weten de zaal muisstil te krijgen. Zelfs na het einde van de songs durft niemand het onmiddellijk aan om de stilte te verstoren.

Dat het publiek even dient te wachten op een toegift, ligt vooral aan het feit dat de groep terug in de Illinois-outfit dient aan te treden. In het gezelschap van een opblaasbare Superman brengt de groep nog een heerlijk "The man of Metropolis steals our hearts". Het optreden wordt tenslotte nog afgerond met een menselijke piramide en een aanhoudend - en zeer verdiend - applaus. Voor even leek Amerika weer het Beloofde Land.

Setlist:

* 50 States
* The tallest man, the broadest shoulders
* Prairie fire that wanders about
* Jacksonville
* Decatur
* Casimir Pulaski Day
* John Wayne Gacy Jr.
* Chicago
* The predatory wasp of the Palisades is out to get us
* The one I love
* A good man is hard to find
* For the widows in Paradise, for the fatherless in Ypsilante
* All the trees of the field will clap their hands
* Seven swans

* The man of Metropolis steals our hearts

Labels: ,