Late Night met Tante Klara

Doorgaans ben ik een albummens, dat dient gezegd. Met alle hervormingen, herpositioneringen en her-vanalles-en van de raduizenders zou ik zelfs niet meer weten wat voor radiomens ik ben. Hoedanook stond ik afgelopen donderdag op het KlaraFestival. Geen klassieke muziek zoals het merendeel wel zal denken, maar jazz.

Mijn jazzcollectie/kennis beperkt zich voornamelijk tot Miles Davis, Herbie Hancock, John Coltrane en de 20 First Class Jazz cd's, samengesteld door De Morgen. Uw vermoeden als zou ik niet zomaar op een Belgisch jazzfestival terechtkomen is dan ook niet volledig onterecht.

De Late Night-affiche werd ingevuld door de Kaai Big Band & guests. Eerstgenoemde Big Band was samengesteld uit een hele hoop mooi Belgisch jazzvolk dat in vroeger tijden samen kwam jammen in Brussels café "De Kaai" en laatstgenoemde guests betrof onder andere niemand minder dan Toots Thielemans, buiten de filmwereld de enige bekende man met de harmonica.

De hele avond was uitermate stevig genieten maar niets overtrof uiteraard de présence van mister Toots. De man is niet enkel een zeer begenadigd speler, maar bovendien ook een zeer getalenteerd verteller in zijn charmante mengeling van Vlaams, Frans en Engels. Met een zekere trilling in zijn stem gaf hij ons dit mee als laatste woorden: "Music becomes more and more life".

Het heengaan van Toots zou niet enkel een zwaar muzikaal verlies zijn, maar het zou ook zeer spijtig zijn al die verhalen en anekdotes verloren te zien gaan die de man op zeer sappige of ontroerende wijze naar voor weet te brengen. Over de grote en kleine namen uit de jazz-, pop-, rock- en andere muziekwerelden. Over een leven gevuld met muziek.

Vijfentachtig jaar vond hij nog wat jong om onder de grond gestopt te worden. Wij hopen het van harte. Respect voor de Papa!