Bloctober

Oef, eindelijk de tijd gevonden de odds and ends van vorige maand aan elkaar te knopen. Behold!

(2910)
Niets is wat het lijkt. Neem nu al dat niet-bloggen, de dagen van stilte, de ogenschijnlijke rust in het bestaan van de blogmens die zich even niet bezighoudt met wat er aan de andere kant van de netwerkkabel leeft. Achter de schermen zijn er woorden, zinnen, gedachten en goede bedoelingen die tijdelijk niet de kans krijgen zich tot iets volwaardigs te ontwikkelen en u merkt er niets van. Prachtig, niet?

(2710)
Het gaat goed met Wallonië! De jongens van Girls in Hawaii hebben het namelijk voor elkaar gekregen een sessie te mogen spelen in het beruchte KCRW-programma Morning becomes eclectic. Je kan het hier bekijken/beluisteren. De set wordt afgesloten met covers van Supergrass, Nada Surf en Neil Young. En nu maar hopen dat de opvolger van "From here to there" er snel komt.
Wie het wat internationaler wil, kan rustig een kijkje nemen tussen de andere sessies. Super, quoi?


(2310)
Het zien van volgende foto's deed me denken aan dit stuk tekst:

It was Coney Island, they called Coney Island the playground of the world.
There was no place like it, in the whole world, like Coney Island when I was a youngster.
No place in the world like it, and it was so fabulous. Now it's shrunk down to almost nothing...you see.
And, uh, I still remember in my mind how things used to be, and...uh, you know, I feel very bad.
But people from all over the world came here...from all over the world...it was the playground they called it the playground of the world...over here.
Anyways, you see, I...uh...you know...I even got, when I was very small, I even got lost at Coney Island, but they found me...on the...on the beach.
And we used to sleep on the beach here, sleep overnight..they don't do that anymore. Things changed...you see.

They don't sleep anymore on the beach.

Denken aan Godspeed You Black Emperor lukt me trouwens niet zonder ook terug te denken aan hun concert in 2002 op het Dominofestival. Herinneringen zijn leuker als ze gedeeld worden, dus voor wie wil, is hier het volledige concert van destijds.

Grootte: 167 Mb
Setlist:
1. Blaize Bailey Finnegan III
2. Tazer Floyd + Dead methany
3. World police and friendly fire
4. Motherfucker = redeemer
5. Storm
6. Dead flag blues outro

Wie niet meteen de sprong in het diepe wil wagen, GYBE's dichtste benadering van mainstream succes:


(2210)
Wat doet men met een vrije zondagavond en 7 Euro? Naar de Botanique trekken, jawel. Het weinig bekende Jel zetelt op het vermaarde Anticon-label, dat zich zo ver mogelijk van de platgetreden paden der hip hop probeert te houden. We kregen opzwepende en aanstekelijke beats via een - bij gebrek aan een betere omschrijving - vingerdrumpaneel, aangevuld met minimalistische laptopbeats en hier en daar wat rhymes en vocals. Wat gepruts en wat geknoei, maar voorts een geslaagd experiment... pure Anticon dus.

Junior Boys deden het niet onaardig performancegewijs, maar het was pas in het tweede deel met het gouwe ouwe "Birthday" dat de schwung er goed inkwam. Tel daar nog wat technische calamiteiten/hilariteiten bij en een stevig swingend "Under the sun" (ook al van dat denderend debuut) en de zondagse Euro's waren meer dan wel besteed.

(1510)
In een ver tv-bevattend verleden plachtte ik in de zomer wel eens naar Zomergasten te kijken op Nederland 3, een onovertroffen avondvullend programma waarbij één centrale gast een platform kreeg om zijn meest favoriete beeldfragmenten met de mensheid te delen en er in dialoog met presentator van dienst een boompje over op te zetten. Spijtig genoeg was het succes van het programma ook grotendeels afhankelijk van de presentatoren, zo bleek toen Connie Palmen de fakkel overnam van Adriaan Van Dis. Van toen af aan maakte het niet uit wie de centrale gast was, belezen Connie wou altijd net iets centraler zijn. Maar goed, ik weid uit. Die Adriaan had zo'n warme zondagavond een of andere artistieke Belg op bezoek, gekend muzikant en pril filmmaker, die zich door zijn vriend Stef Kamil in alle vriendschappelijkheid steeds zag aangesproken worden als Tommy.

Een van de filmpjes die die avond passeerde, was het uiterst knappe Powers of Ten, 8 minuten en 28 seconden documentaire die u zeker moet gezien hebben, al was het maar om te beseffen waar de mens staat in Life, The Universe & Everything.

Wikipedia
YouTube

Links in popular culture:
The Simpsons
Men in Black

[Added note: ik heb het filmpje afgelopen zomer ook ergens zien opduiken tijdens een optreden, Pukkelpop vermoed ik]

(1210)
Men vraagt me wel eens hoe het gaat op mijn appartementje. Doorgaans durft een geruststellend woord als "goed" uit mijn mond te rollen, al haast ik me meestal erbij te zeggen dat ik er zeer weinig tijd doorbreng. Het voedt de gedachte dat ik een drukbezet en sociaal man ben (en terecht!) en het creëert wat goodwill indien zou blijken dat ik na een half jaar alleenwonen nog niet alle aspecten van orde en netheid onder de knie zou hebben.

Eten is iets zeer praktisch. Je lichaam vertelt je wanneer je het nodig hebt en je eten vertelt je wanneer je koelkast of vaat moet opruimen. Simple comme bonjour! Nog zo iets: kleren. Grote wasjes, kleine wasjes,... alles begint en eindigt bij de wasmachine. Waar kleren de rest van de tijd vertoeven is niet echt van belang, ook al probeer ik ze zoveel mogelijk binnen hun natuurlijke habitat van de kleerkast te houden.

Mijn grootste probleem doet zich echter voor bij het papier- en drukwerk, houdbaarheidsdatumvrij als het is, slingert dat doorgaans een goed eind in het rond. Foldertje hier, papiertje daar, en voor je het weet heb je een volledige papieren skyline bij elkaar gestapeld. Nu, met alle verkiezingspapierdrukte die er heerste, was het reeds op voorhand beslist dat 0810 mogelijk niet enkel een nieuw gemeentelijk tijdperk zou inluiden, maar voorts ook een papierarme tafel/zetel/vloer/leefomgeving en afgaande op de verschillende rekeningen en facturen die tijdens het proces vantussen het verkiezingsdruksel kwamen gekropen, was dat geen dag te vroeg. Misschien moet ik toch maar zo'n "Geen reclame"-sticker overwegen.

(0810)
Gerangschikt volgens "mij bekend"-heid:
I Love You But I've Chosen Darkness > The Hidden Cameras > Parts & Labor
Gerangschikt volgens "mij bevallen"-heid:
The Hidden Cameras > Parts & Labor > I Love You But I've Chosen Darkness

Plaats van gebeuren: Botanique, Orangerie

Parts & Labor was naar ik van omstaanders mocht vernemen ver-schrik-ke-lijk, getuige daarvan een zelden geziene buffer tussen publiek en front row. Ik was evenwel laattijdig gearriveerd en de laatste nummers van hun set deden nogal Death From Above 1979-achtig aan, which I dig. Voordeel van de twijfel, zeg maar. Bij The Hidden Cameras bleef de twijfelkaart veilig in de zak zitten. Happy huppeldepupspringintveld indiepop werd zorgvuldig afgewisseld met rustiger nummers zodanig dat de brokken feelgood in aanvaardbare en uiterst genietbare porties geserveerd werden. Headliner ILYBICD was dan weer pure misère. Enkel de laatste 2 nummers van de set boden genoeg pit om hun muziek van de vergetelheid te redden. Helaas pindakaas!