Lokerse Feesten 2006

The Charlatans

Hoewel noch de bekendste noch de meest sexy groep uit de Brit scene stond het plein bij aankomst al aardig gevuld. De Mancunians brachten net zoals op het merendeel van hun albums degelijke songs en eindigden met een stevig slotkwartier waarin hits als "How high", "My beautiful friend" (in een double speed arrangement) en het onvermijdelijke "The only one I know".

The only one I know

Zornik

Zornik is big in Belgium. Van een groep-die-zich-roze-kledij-kan-veroorloven zijn ze uitgegroeid tot een groep-die-zich-een-gigantische-videowall-kan-veroorloven. Zornik heeft de amibitie, de presence en de horden tienermeisjes om stadions te vullen. Wat ze niet hebben, zijn degelijke videoprojecties en euhm...songs die niet uitlopen in een hoop gebleir of gezaag. Niet de grootste fan van de groep, zou volgende setlist een goed idee moeten geven van wat we voorgeschoteld kregen:
It's so unreal - kak - kak - kak - kak (nieuw nummer) - kak - schijt - kak - kak - kak - kak - Hey girl - //bis// kak - Scared of yourself - overbodige kak
Zoals u kunt zien, was het gelukkig niet allemaal kak.

Madness

When you absolutely positively got to entertain every motherfucker in the room, accept no substitutes. Madness was een waar feest, van de eerste noot van "One step beyond" tot de laatste van "Nightboat to Cairo". Uiteraard was de set een groot greatest hits gebeuren met onder andere songs als "Embarassment", "House of fun" en "Our House", maar daarnaast werd ook nog gescoord met enkele covers die vorig jaar op hun Dangermen sessions waren vastgelegd zoals "You keep me hanging on" en "Catch the devil" (ook gekend als het best bewaarde geheim van "Out of Space")

One step beyond

The Cramps

Er was heel wat ruig volk op de been om The Cramps aan het werk te zien. Ik vind het steeds fascinerend om vast te stellen dat de kledingstijl van de fans niet noodzakelijk in verhouding staat tot de gebrachte muziek. Niet vies van wat humor en zelfrelativering had de organisatie er nog een schepje bovenop gedaan door voor deze avond roze toegangsbandjes te voorzien. The Cramps brachten een genietbare portie vette 60's rock met een badass attitude, inclusief gedateerde miniskirts en goed gekopieerde Iggy Pop-mimiek.

Human fly

Bauhaus

Het optreden van deze peetvaders van de goth rock begon sterk met een claustrofobisch "I dare you", maar verwaterde snel van zodra de groep een greep deed uit hun collectie minder gekende singles. Dat de groep hun optreden moest staken wegens een elektriciteitsprobleem bleek gelukkiglijk hun redding. Met "Dark entries" wisten ze het volk onmiddellijk weer naar de keel te grijpen. Spijtig genoeg werd nogal snel daarna de set besloten en met slechts 1 uur op de teller (inclusief stroompanne) voelde het optreden als een teleurstelling aan, iets waar een magnifiek uitgevoerd "Transmission" en "Ziggy Stardust" weinig aan konden veranderen.

Dark entries